10.07.2015 Watford k. Londynu

ZAPALMY W TE DNI I NOCE PŁOMYK MĘCZENNIKOM

Polecam serdecznie art. p.t.: „11 lipca ofiarom ludobójstwa zapalmy Znicze Pamięci”. Ks. Tadeusz Isakowicz – Zaleski napisał w nim we wstępie: „Pamięć o ludobójstwie dokonanym na Polakach jest ciągle spychana na margines. Zwłaszcza teraz, gdy rząd Ewy Kopacz i Tomasza Siemoniaka wspiera, także finansowo, prezydenta-oligarchę Petro Poroszenkę, który podpisał ustawę gloryfikującą zbrodniarzy z UPA. Dlatego też rodziny pomordowanych apelują do wszystkich ludzi Dobrej Woli o zapalenia Zniczy Pamięci.”.

Oto komentarz, który zamieściłem pod tym art. 10 lipca 2015 r.: „Tonący brzytwy się chwyta. Postbanderowcy na Ukrainie od kilku lat zdają się doskonale rozumieć, że bitwę o prawdę o wydarzeniach na Wołyniu i Kresach, podczas II wojny światowej, przegrali i to z kretesem, dość sromotnie i ostatecznie. Liczyli zapewne na śmierć ostatnich, naocznych świadków ludobójstwa, którego dokonali na niewinnej ludności polskiej i nie tylko w latach 1939 - 1947, a wtedy z łatwością zrealizowaliby do końca III etap ludobójstwa, czyli po wymordowaniu (I etap) i zacieraniu śladów zbrodni (II etap), właśnie głośna gloryfikacja rodzimych zbrodniarzy na nieskazitelnych bohaterów Ukrainy! Cóż za perfidny, demoniczny plan. Nawet lucyfer nie wymyśliłby chyba lepszego.

Na szczęście to się nie udało, a to dzięki tysiącom Kresowian, którzy pomimo strasznej traumy, od kilkudziesięciu lat żmudnie zbierali, utrwalali, zapisywali i archiwizowali tysiące relacji naocznych świadków, tamtych krwawych wydarzeń. I dziś nikt o zdrowym rozsądku nie jest w stanie zaprzeczyć, jednoznacznej definicji tamtych wydarzeń, które były bez dwóch zdań okrutnym ludobójstwem. Powstaje natychmiast pytanie, po czemu zatem tak wielu polityków w Polsce, znanych z nazwiska i imienia, dla przykładu ustępujący w niesławie prezydent Bronisław Komorowski, czy minister spraw zagranicznych Grzegorz Schetyna, a wcześniej Radosław Sikorski, przyłożyli rękę (swoimi działaniami, bądź ich brakiem) do absolutnie niedopuszczalnych kroków strony ukraińskiej, która wbrew znanej i udokumentowanej prawdzie, przeprowadziła oficjalnie politykę gloryfikacji i to na poziomie państwowym, odrażających zbrodniarzy z OUN - UPA na czele z hersztami, tej bezwzględnej bandy Stepanem Banderą i Romanem Szuchewyczem?

Odpowiedź może być tylko jedna i jest dla każdego uczciwego człowieka jasna i prosta, by nie drażnić strony ukraińskiej, by nie komplikować i tak już trudnych, wzajemnych relacji. Ludzie i politycy o takim pokroju moralnym, społecznym, gotowi są wydaje się sprzedać nawet rodzoną matkę, byleby interes rodzinny na tym nie stracił, byleby ratować święty spokój. Czy jednak taki dom, zbudowany na takim fundamencie może się ostać, gdy przyjdzie burza i silne wichry. Naturalnie wszystko runie prędzej, niż niejeden zdąży uciec!

W takim razie na co liczą Ukraińcy, skoro de facto porywają się z motyką na księżyc? Otóż ich działanie, absolutnie nieracjonalne w długiej perspektywie czasowej, znakomicie oddaje ducha tamtych stepowych, dzikich pól, gdzie nic nie jest wieczne, wszystko jest zmienne i jakoby w nieustannym ruchu. Słynne sienkiewiczowskie hulajpole. A skoro wydaje się tak właśnie jest, to i ludzie tak właśnie żyją, że po nas to choćby potop! Stąd zapewne żywi się tam przedziwny pęd do zaklinania rzeczywistości, nawet jeśli zwyczajnie trzeba ukryć prawdę, zakłamać rzeczywistość, czy zafałszować rozumienie minionych realiów. W tej perspektywie przejdą lata, wieki przeminą, nastaną nowe pokolenia i o zbrodniach nikt już pamiętać nie będzie. I tak oto Ukraińcy z upiornych zbrodniarzy, zamierzyli zrobić sobie nowych bohaterów narodowych. I tak oto stare, ludowe przysłowie, wciąż pozostaje wyznacznikiem ludzkich zachowań i dziś, mianowicie że oto tonący brzytwy się chwyta!”.

Cały artykuł ks. Tadeusza Isakowicza – Zaleskiego można przeczytać pod adresem: http://wiadomosci.onet.pl/kraj/11-lipca-ofiarom-ludobojstwa-zapalmy-znicze-pamieci/w1qj7y

Z poważaniem

Sławomir Tomasz Roch rycerzniebieski@wp.pl