ABC Miory, Wilenszczyzna, Bialorus, Kresy Portal Edukacyjny

Litanie
Maj - w Kościele okres szczególnej czci Matki Bożej.

Nabożeństwo Majowe jest odprawiane ku czci Najświętszej Maryi Panny, przez cały miesiąc maj. Nabożeństwo majowe polega na uroczystym odmawianiu lub odśpiewaniu Litanii Loretańskiej. Na wsiach jest ono często odprawiane przy przydrożnych figurkach lub kapliczkach.
W Polsce gromadzimy się wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i figurach przydrożnych. Pierwsze nabożeństwa majowe zaczęto odprawiać w Polsce w połowie XIX wieku w Płocku, Toruniu, Nowym Sączu i Krakowie, a od 1852 r. - uroczyście w kościele Świętego Krzyża w Warszawie.

Po 30 latach stało się ono bardzo popularne i znane w całym kraju.
Rodowód tych nabożeństw jest jednak znacznie wcześniejszy niż się powszechnie uważa. Gromadzenie się i śpiewanie pieśni na cześć Matki Bożej było znane już na Wschodzie w V wieku. W Kościele zachodnim w I tysiącleciu maj jako miesiąc Maryi święcono raczej sporadycznie. Dopiero na przełomie XIII i XIV w. powstała myśl, aby ten miesiąc poświęcić Maryi. Pierwszym, który rzucił tę myśl, był król hiszpański Alfons X (+ 1284). Władca ów zapraszał do udziału w nabożeństwach majowych, sam często brał w nich udział i swoim poddanym zalecał gromadzenie się w porze wieczornej na modlitwy wokół figur Matki Bożej. Dominikanin bł. Henryk Suzo (+ 1366), uczeń Jana Eckharta i przyjaciel Jana Taulera, znanych mistyków średniowiecza, wyznaje, że jako pacholę zbierał w maju kwiaty i niósł je do stóp Matki Bożej. Lubił z kwiatów pleść wieńce i kłaść je na głowę figur Bożej Rodzicielki. Matka Boża nagrodziła go za to wizją chwały, jaką odbiera od Aniołów. W roku 1549 ukazała się w Niemczech książeczka pod tytułem: Maj duchowy, gdzie po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi.

Centralną częścią nabożeństwa majowego jest Litania Loretańska, jeden ze wspaniałych hymnów na cześć Maryi, w którym wysławiane są Jej wielkie cnoty i przywileje, jakimi obdarzył Ją Bóg. Litania Loretańska powstała w XII wieku, prawdopodobnie we Francji, a zatwierdził ją oficjalnie papież Sykstus V. Nazwę "Loretańska" otrzymała od miejscowości Loretto we Włoszech, gdzie była szczególnie propagowana i odmawiana.
Tekst litanii miał przedłożyć w 1578 r., do zatwierdzenia papieżowi Grzegorzowi XIII, archidiakon Guido Candiotti. 11 czerwca 1587 r. Sykstus V obdarzył "Litanię Loretańską" dwustu dniami odpustu. Kolejne odpusty przypisali do niej Pius VII i Pius XI. W 1631 r. Święta Kongregacja Obrzędów zakazała dokonywania w tekście samowolnych zmian; te, które następowały, posiadały aprobatę Kościoła. Kiedyś w litanii było więcej tytułów, m.in.: Mistrzyni pokory, Matko Miłosierdzia czy Bramo odkupienia. Później pojawiały się inne wezwania: Królowo Różańca Świętego (1675), Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta (1846), Matko Dobrej Rady (1903), Królowo pokoju (1917), Królowo Wniebowzięta (1950), Matko Kościoła (1980), Królowo Rodziny (1995).
W litanii wymieniane są kolejne tytuły Maryi: jest ich w sumie 49, a w Polsce 50. Po zatwierdzeniu liturgicznej uroczystości NMP Królowej Polski, obchodzonej 3 maja, do Litanii dołączono 12 października 1923 r. wezwanie "Królowo Polskiej Korony", przekształcone po drugiej wojnie światowej na "Królowo Polski".

PIEŚNI NA NABOŻEŃSTWA MAJOWE

CHWALCIE ŁĄKI UMAJONE
Chwalcie łąki umajone, góry doliny zielone,
Chwalcie cieniste gaiki, źródła i kręte strumyki.
Co igra z morza falami, w powietrzu buja skrzydłami
chwalcie z nami Panią świata, Jej dłoń nasza wieniec splata.

Ona dzieł Boskich korona, nad anioły wywyższona.
Choć jest Panią nieba ziemi, nie gardzi dary naszymi.
Wdzięcznym strumyki mruczeniem, ptaszęta słodkim
kwileniem, i co czuje i co żyje, niech z nami sławi Maryję.

JUŻ MAJOWE ŚWIECĄ ZORZE
Już majowe świecą zorze.
Przed Obrazem świeże kwiaty.
Dla Maryi złóż w pokorze,
Lecz kwiat inny ślij w zaświaty.
Kwiat nadziei, kwiat miłości,
Co się w duszy twej rozwinął.
Daj go Matce, aby w złości,
Świata tego nie zaginął.

Powierz Matce kwiat ten drogi
By go brudy nie splamiły,
Aby bujne świata głogi,
Tego kwiatu nie zgłuszyły.
Wszystkie myśli, wszystkie słowa,
Pod straż dobrej oddaj Matki.
Ona wiernie ci przechowa,
Te majowe duszy kwiatki.

Ona czuwać będzie stale,
By twe serce wiarą biło.
A na wierze, jak na skale,
Życie bulnie się krzewiło.
Ona czuwać będzie wiernie,
By miłości świętej siła,
Jako słońce, czynnie, wiernie,
W duszy twej się promieniła.

JUŻ SIĘ ZBLIŻYŁ ...
Już się zbliżył miesiąc maj,
Już rozkwita ziemski kraj.
Dziś swej Matce i swej Pani,
każdy cześć i chwałę daj.

Ptaszęta się radują,
Maryi wyśpiewują,
Bo i one swojej Matce
Wdzięczność swą okazują.

Łąki pole i gaje,
Wszystko Jej cześć oddaje,
Bo co tylko jest na ziemi,
Jej opieki doznaje.

Wszystkie miasta z wioskami,
Brzmią Maryi pieśniami,
I każdy z pokorą wota,
Módl się Matko za nami.

I my, śliczna Jutrzenko,
O Najświętsza Panienko,
Do Ciebie się uciekamy,
Błogosław nas swą ręką.

PIEŚNIĄ WESELA WITAMY
Pieśnią wesele witamy,
O Maryjo miesiąc Twój.
My Ci z serca cześć składamy,
Ty nam otwórz łaski zdrój.
W tym miesiącu ziemia cała,
Życiem, wonią, wdziękiem lśni,
Wszędzie Twoja dźwięczy chwała,
Gdy majowe płyną dni.

Słońce maja niech osuszy,
Z każdych oczu smutku łzę,
Rosa łaski w każdej duszy,
Niech obmyje grzechu rdzę,
I dla wszystkich niech zaświta,
Twej miłości błogi raj,
Całej ziemi niech zawita,
O Maryjo śliczny maj.

Każde serce niech uczuje,
Że mu świeci litość Twa,
Niech się cieszy, niech dziękuje,
2e Cię Matkę w niebie ma.
A za krótki maj na ziemi,
Poświęcony Twojej czci,
Daj nam w niebie ze świętymi,
Wieczną chwałę śpiewać Ci.

SŁOWICZKI ,JUŻ ŚPIEWAJĄ
Słowiczki już śpiewają,
Wesoły nastał maj.
I kwiaty pokrywają,
Ziemię jak Boży raj.
I my Ci zaśpiewamy,
Zdobimy Cię kwiatami.
Maryjo, Maryjo, o Maryjo.

Bądź od nas pozdrowiona,
Jako majowy kwiat.
Imieniem nad imiona.
Co chwali cały świat.
Ty kwitniesz, śliczny kwiecie.
Jak w ziemi tak i w lecie.
Maryjo, Maryjo, o Maryjo.

TAM W NIEBIESKIEJ. KRAINIE
Tam w niebieskiej krainie, Jest jeden śliczny kwiat,
Takiego w łez dolinie, nie znajdzie cały świat.
Ktokolwiek zasmucony, jest w swoim życiu tu,
Ten będzie pocieszony, gdy szczerze ufa mu.

Gdy nieprzyjaciel rani, Twe serce - udaj się,
Do Tej prześlicznej Pani, co zawsze kocha Cię,
Bo One jest ten kwiatek, który z nas każdy zna,
I który język dziatek, Maryja nazywa.

Maryja, ta lilija, co Pan Bóg wybrał Ją,
Pozdrawiam Ją też i ja, z radosną w oku łzą.
Ten kwiat niepokalany, ma promienisty blask,
On wleje w serca rany, w potrzebie wiele łask.

Kwiateczku śliczny w niebie, pocieszaj wszystkich nas,
Zawitaj nam w potrzebie, gdy przyjdzie smutny czas.
Pokoju i świętości, udziel nam w życiu tym,
I chwały i radości, we wiecznym raju Twym.